HTTP (Hypertext Transfer Protocol), web tarayıcıları ve sunucular arasında bilgi alışverişi için kullanılan temel iletişim protokolüdür. Web tarayıcılarından bir kaynak talep edildiğinde veya bir sunucudan bir kaynak alındığında, HTTP durum kodları, işlemin başarılı olup olmadığını ve olası hataları bildiren üç haneli sayısal kodlardır.
1xx – Bilgi (Informational)
- 100 Continue: İstemci, isteği kabul etti ve devam edebilir.
- 101 Switching Protocols: Sunucu, protokolü değiştirmeyi kabul etti.
2xx – Başarı (Success)
- 200 OK: İstek başarıyla tamamlandı.
- 201 Created: İstekle yeni bir kaynak oluşturuldu.
- 204 No Content: İstek başarılı oldu, ancak geri dönüşte içerik yok.
3xx – Yönlendirme (Redirection)
- 301 Moved Permanently: Kaynak kalıcı olarak başka bir URI’ye taşındı.
- 302 Found: Kaynak geçici olarak başka bir URI’ye taşındı.
- 304 Not Modified: Kaynak, istemcinin önbelleğinde güncellenmedi.
4xx – İstemci Hatası (Client Error)
- 400 Bad Request: İstek hatalı veya anlaşılamıyor.
- 401 Unauthorized: Kimlik doğrulama gerekiyor.
- 403 Forbidden: İstek, kaynağa erişim izni olmadan reddedildi.
- 404 Not Found: İstek yapılan kaynak bulunamadı.
5xx – Sunucu Hatası (Server Error)
- 500 Internal Server Error: Sunucu genel bir hata ile karşılaştı.
- 503 Service Unavailable: Sunucu geçici olarak hizmet veremiyor.
- 504 Gateway Timeout: Sunucu, bir ağ geçidi üzerinden başka bir sunucuya erişemedi.
Bu durum kodları, web geliştiricileri ve sistem yöneticileri için hataları tanımlamak ve gidermek adına önemli bilgiler sağlar. Web uygulamaları geliştirilirken, bu durum kodlarını anlamak ve doğru bir şekilde işlemek önemlidir. HTTP durum kodları, web tarayıcılarına ve diğer istemcilere sunucunun yanıtlarını anlamaları için rehberlik eder.
